DAWAĆ ŻYCIE A NIE ZABIERAĆ

Bóg na początku dziejów zbawienia, w Księdze Rodzaju, jako kulminację stworzenia uczynił człowieka, czyli Adama. Bo ‘adam znaczy po hebrajsku człowiek. Bóg nazwał człowieka istotą żywą (nefes hayah), ponieważ ma on w sobie życie, które otrzymał od Niego. Bowiem Bóg jest dawcą życia. W kontekście misji Chrystusa nawiązał do tego stwórczego wydarzenia św. Paweł pisząc:  Stał się pier­wszy człowiek, Adam, duszą żyjącą (co znaczy po grecku to samo co istota żywa), a ostatni Adam duchem ożywiającym. (1 Kor 15, 45) Ostatni Adam u św. Pawła to Chrystus, który, jak Bóg w Księdze Rodzaju, jest źródłem życia, duchem dającym życie. I to, co napisaliśmy, jest właśnie najważniejszą wiadomością, jaką od Boga, który przyszedł do nas w Chrystusie. Choć od Adama dziedziczymy zwykłe ludzkie życie, słabe, kruche, podatne na grzech, to od Chrystusa otrzymujemy nowe życie, jakie On ma po zmartwychwstaniu. Choć w doczesności dźwigamy jeszcze pozostałości starego życia Adama, to jednak, przyjmując od Chrystusa z wiarą owoce Jego śmierci i zmartwychwstania, zaczynamy już nosić podobieństwa do Niego, zwane w Nowym Testamencie nowym życiem. Nowe życie jest już częściowo obecna w naszym wnętrzu w doczesności, jeśli żyjemy zjednoczeni duchowo z Chrystusem. Jednak w pełni będziemy je mieć w wieczności: Jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak też nosić będziemy obraz Człowieka niebieskiego. (1 Kor 15, 49) Ci, którzy już w doczesności żyją blisko z Chrystusem, odczuwają w sobie duchową przemianę i nowość życia. Ci, którzy nie znają Chrystusa i są od Niego daleko, myśląc przede wszystkim o sobie, nie noszą do Niego podobieństwa, a nawet prawie wcale Go nie znają.

W czym przejawia się nasze podobieństwo do Chrystusa? Między innymi w tym, że, jak On i jak Bóg z Księgi Rodzaju, będziemy dawać życie innym, a nie im je zabierać. Przykładem takiej postawy jest król Dawid, zapowiadający proroczo Chrystusa. Dawid został wybrany przez Boga na króla i miał być królem Izraela według Bożego upodobania. Natomiast Saul nie był królem według Bożego upodobania. Zazdrościł on Dawidowi i ścigał go z całym wojskiem, aby go zabić. Kiedy raz, w nocy wojsko Saula spało utrudzone pościgiem, Dawid zakradł się do obozu i zobaczył śpiącego króla oraz jego dzidę wbitą w ziemię koło jego głowy. Dawid był tylko z Abiszajem i bardzo bał się Saula. Wielokrotnie ledwo uniknął śmierci z jego ręki. A jednak Dawid nie zabił Saula. Wykradł jego dzidę i pokazał królowi, że nie czyha na niego, choć tamten pragnie go zabić. (1 Sm 26, 2-23) Saul doznał moralnego wstrząsu dzięki takiej postawie Dawida. Dawid bowiem dał w darze życie Saulowi, choć Saul chciał mu je odebrać.

Taka jest właśnie między innymi różnica pomiędzy Bogiem a człowiekiem, że Bóg zawsze daje nam  życie w różnej postaci i na różne sposoby, natomiast człowiek potrafi innym, a nawet samemu Bogu wcielonemu, z okrucieństwem życie odebrać. Czyni to dosłownie i na różne niedosłowne sposoby. Właśnie o tym mówi Pan Jezus w Ewangelii. Bóg daje nam życie, kiedy nas stwarza, darzy miłością, błogosławi i różnymi dobrami obdarowuje. Bóg nie osądza nas, okazuje nam miłosierdzie, nie potępia nas i odpuszcza nam występki. To wszystko są przejawy Jego dawania nam i podtrzymywania w nas życia – cielesnego i duchowego. Bóg to czyni każdemu – dobrym i złym. My zaś z trudem zdobywamy się na to, by obdarowywać dobrem i troszczyć się o życie tych, co są dla nas dobrzy. Nieprzyjaciół boimy się jak Dawid Saula i najchętniej byśmy ich z nienawiści i lęku unicestwili.

A jednak Bóg mówi – Ja tak nie postępuję z wami, dlatego i wy spróbujcie mi zaufać i postępować ze sobą i ze Mną tak jak Ja: zawsze życie dawać życie, nigdy go nie umniejszać ani tym bardziej nie odbierać. Zaufajcie! Jeśli tak będziecie postępować, ochronię was, jak Dawida. Dlatego Chrystus zachęca – miłujcie, choć was nienawidzą, błogosławcie choć was przeklinają, obdarowujcie dobrem tych, co was okradają, pragnijcie dobra tych, co pragną waszego zła, bądźcie dla nich miłosierni, nie potępiajcie ich i wybaczajcie im. Uczcie się DAWAĆ TAK JAK JA, a nie zabierać tak jak zły duch. Naśladujcie MNIE, a nie jego. Próbujcie! Ćwiczcie się w tym, bo jeśli Dawidowi się udało, to i wam tym bardziej się uda. Bo Ja już wylałem na was Ducha Świętego.   

                                     Dk Jan