"Rodzina Rodzin" jest ruchem apostolskim o wielkich tradycjach i zasługach dla Kościoła i Polski. Jej głównymi założycielami są ksiądz Stefan Kardynał Wyszyński, Prymas Tysiąclecia oraz Maria Okońska, przełożona Instytutu Prymasa Wyszyńskiego. Za datę założenia Rodziny Rodzin uważa się rok 1952. Została ona powołana z myślą o wychowaniu katolickim rodzin, zwłaszcza w trudnym okresie komunizmu.
Rodzina Rodzin stała się wychowawcą co najmniej trzech pokoleń rodzin, obecnie nadal działa, głównie w Warszawie, w ośrodku przy ul. Łazienkowskiej, który został podarowany jej przez Prymasa Wyszyńskiego i odbudowany ze zniszczeń wojennych staraniem jej i Kościoła. Ponadto cztery grupy Rodziny Rodzin działają na Ukrainie oraz jedna na Litwie.
Opiekunami i duszpasterzami Rodziny Rodzin były panie z Instytutu Prymasa Wyszyńskiego oraz księża ze Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (SAC), zwani Pallotynami. Szczególnie zasłużyły się dla Rodziny Rodzin panie: Maria Wantowska (posługująca w latach 1952-1991), Maria Gabiniewicz i Barbara Dziobak (zmarła w 1993) oraz księża: Ryszard Marciniak (budowniczy Ośrodka na Łazienkowskiej, posługujący w latach 1980-1993), Eugeniusz Klimiński (SAC) oraz Feliks Folejewski (SAC) (zmarły w 2015 roku). Wśród tych osób szczególną miłością Rodziny Rodzin cieszą się: Pani Maria Wantowska, nazywana Ciocią Lilą, oraz ksiądz Feliks Folejewski, wieloletni ojciec duchowny Rodziny Rodzin.
Od 2016 roku ojcem duchownym Rodziny Rodzin jest ks. Czesław Parzyszek (SAC), rektorem kościoła przy Łazienkowskiej - ks. Zbigniew Kapłański, zaś prezesem Stowarzyszenia Apostolskiego "Rodzina Rodzin" - Pan Krzysztof Broniatowski. Rodzina Rodzin od 20 lat wydaje swój periodyk zatytułowany "Biuletyn Rodziny Rodzin".
Rodzina Rodzin ma wyrazistą duchowość. Cechuje ją nie tylko miłość do Boga i Kościoła, ale także do Matki Najświętszej i do Ojczyzny. Modlitwa Rodziny Rodzin zanoszona jest stale do Boga przez Maryję za Kościół i za Polskę, której dobro wszystkim z Rodziny Rodzin leży szczególnie na sercu.
Możliwość uczestnictwa w Rodzinie Rodzin i wspierania duszpastersko zwłaszcza grupy Świętego Józefa poczytuję sobie za zaszczyt, który zawdzięczam zaufaniu i przyjaźni Księdza Feliksa. Dzięki Niemu, a także dzięki otrzymanemu przez Ducha Świętego charyzmatowi, mogę głosić w Rodzinie Rodzin Słowo Boże. Wieloletnim fenomenem było to, że gdy podczas spotkań ksiądz Feliks głosił homilię, a ja po Mszy św. konferencję, jedno zawsze pasowało tematycznie i duchowo do drugiego, choć w najmniejszym stopniu nie było wcześniej uzgadniane, ani nie opierało się na tych samych tekstach biblijnych.
